دکتر ابراهیم رضایی در یادداشت هفتگی خود ( از 1 تا 7 مهر ۱۴۰۲) با عنوان “هفت نوشت” نوشت: روز شنبه (اول مهر) در دفتر مجلس با تعدادی از مراجعه‌کنندگان ملاقات کردم. در گفتگو با مدیرکل بین‌الملل مجلس در مورد وبینار اتحادیه بین‌المجالس کشورهای اسلامی هماهنگی کردیم.
در تماس با معاون وزیر بهداشت از وی برای سفر به دشتستان با هدف پیگیری برای راه‌اندازی دانشکده پرستاری دعوت کردم. مسائل دانشگاه فرهنگیان برازجان را از دستگاه‌های مختلف پیگیری کردم. مسئله کمبود بنزین و سوخت در برخی جایگاه‌های شهرستان را از شرکت پخش فرآورده‌های نفتی و موضوع راه‌اندازی رشته‌های جدید در دانشگاه پیام نور شبانکاره را از وزارت علوم دنبال کردم.
با شرکت گاز، سازمان نوسازی مدارس، سپاه، وزارت امور خارجه و آموزش و پرورش در ارتباط با مسائل و مشکلات مردم تماس داشتم.
روز یکشنبه (دوم مهر) بر روی لایحه برنامه هفتم توسعه مطالعه کردم. مسائلی را نیز از مدیران وزارتخانه های نفت و علوم پیگیری کردم.
روز دوشنبه (سوم مهر) اولین جلسه بررسی گزارش کمیسیون تلفیق در مورد لایحه برنامه هفتم توسعه در صحن علنی مجلس برگزار شد. در نوبت صبح موافقان و مخالفان برنامه و نیز رئیس سازمان برنامه و بودجه صحبت کردند و در نوبت بعد از ظهر موضع کمیسیون تلفیق تبیین شد.
بنده در مجموع و پس از مطالعه کامل و بررسی چندباره لایحه دولت و مصوبات کمیسیون تلفیق، مطالعه و شنیدن نظرات و دیدگاه های کارشناسان مختلف و نیز برخی مدیران اجرایی و مشورت با تعدادی از خبرگان باتجربه به گزارش کمیسیون تلفیق رای منفی دادم.
به این دلیل که اولاً گزارش کمیسیون تلفیق نسبت به لایحه دولت تغییر ماهوی کرده بود و دولت آن را غیرقابل اجرا می‌دانست (هر چند بعدها در ظاهر تغییر موضع دادند) در نتیجه تصویب لایحه ای که دولت از الان زیر بار آن نرود و توان اجرای آن را نداشته باشد منطقی به نظر نمی‌رسد،
ثانیاً هم لایحه اولیه دولت و هم برخی مصوبات کمیسیون تلفیق نه برنامه ای برای قانونگذاری بلکه صرفاً انشایی شعاری برای خالی نبودن عریضه بود، آوردن یک مشت کلیات یا نوشتن برخی بدیهیات که نامش برنامه نیست، ضمن اینکه برنامه‌نویسی با بودجه‌نویسی و نیز با سیاستگذاری و سیاستگذاری با افق و چشم‌انداز و همه اینها با راهبرد فرق می‌کند اما آنچه این روزها با عنوان برنامه در مجلس مطرح است ملغمه‌ای از همه اینهاست،
ثالثاً برخی مواد لایحه دولت و کمیسیون تلفیق ناعادلانه و بر خلاف قانون اساسی و منافع ملی و مصلحت مردم است، برخی مواد همچون مواد ۱۴ و ۴۸ بر خلاف عدالت و اصول قانون اساسی بود،
رابعاً در لایحه به برخی مسائل اصلی کشور از جمله فرهنگ توجه کافی نشده و اموری که امروز نیاز جدی کشور است مهجور مانده است،
خامساً اثر و نفوذ لابی‌های خاص در آنچه به صحن آمده محتمل است، وای بر ما اگر قرار باشد هر توانگری که به نمایندگان و کمیسیون دسترسی و ارتباط داشته باشد اثر بگذارد و مستضعفین و محرومان لکنت داشته باشند. علاوه بر این در این لایحه، مواردی به چشم می‌خورد که بر خلاف مصالح و منافع مردم استان است.
جهت اطلاع مردم عزیز طبق قانون آیین نامه داخلی مجلس در زمان بررسی لایحه برنامه توسعه همه تعطیلات و مرخصی‌های مجلس و نیز جلسات کمیسیون‌ها لغو شده و مجلس حداقل در دو نوبت صبح و بعدازظهر جلسه علنی خواهد داشت.
ظهر به دفتر رئیس مجلس رفتم و به همراه آقای قالیباف در وبینار اتحادیه بین‌المجالس کشورهای اسلامی شرکت کردیم، عمده مباحث در محکومیت هتک حرمت قرآن کریم و رسول گرامی اسلام (ص) بود.
با راهداری در مورد پروژه تعریض راه سعدآباد وحدتیه و با آب منطقه‌ای در مورد شروع عملیات اجرایی سد دهرود صحبت کردم. شب با رئیس سازمان تعاون روستایی در مورد تخصیص وام‌های وعده‌داده‌شده به فعالان کشاورزی گفتگو کردم، وعده «به‌زودی» داده شد.
صبح و بعدازظهر روز سه‌شنبه (چهارم مهر) مواد اولیه برنامه هفتم توسعه که در حوزه رشد اقتصادی، مردمی‌سازی اقتصاد، تجهیز منابع، کسب و کار و اشتغال بودند، بررسی شد. عصر به حوزه هنری رفتم و در مراسم رونمایی از مستند پرچمدار که با موضوع پیدایش و تاریخچه و تاثیرات صنعت پهبادی ایران ساخته شده، شرکت کردم.
صنعت پهباد امروز از پیشروترین صنایع کشور و مایه افتخار ملی است. پهبادهای ایرانی امروز تبدیل به ابزار دفاعی برای مبارزه با تروریسم و تروریست‌ها شده‌اند، ضریب امنیت ملی را افزایش داده‌اند و سلاحی بازدارنده برای توقف دشمن هستند، باید به پاسداران نخبه و خوشفکر نیروی هوافضای سپاه آفرین و خداقوت گفت.
با دانشگاه علوم پزشکی در مورد کمبودهای برخی مراکز بهداشتی و درمانی دشتستان، با جهاد کشاورزی در مورد وضعیت خرما و نیز با تامین اجتماعی، بنیاد شهید، سازمان استاندارد و با وزارت علوم و راه و دادگستری در مورد مسائل عمومی تماس داشتم.
