دکتر ابراهیم رضایی در یادداشت هفتگی خود ( از 27 خرداد تا 2 تیر ماه ۱۴۰۲) با عنوان “هفت نوشت” نوشت: هفته‌ای که گذشت به لحاظ کاری متنوع بود.
تشریح مصوبات سفر رئیس جمهور به استان
روز شنبه (۲۷ خرداد) در دفتر با تعدادی از مراجعه‌کنندگان ملاقات کردم. در گفتگو با معاون اجرایی رئیس‌جمهور آخرین وضعیت مصوبات سفر دولت به استان را پیگیری کردم. خوشبختانه مصوبات خوبی به دستگاه ها ابلاغ شده است.
آن‌گونه که دوستان در نهاد ریاست جمهوری بصورت شفاهی به بنده گفتند خلاصه آن بدین شرح است: ۲۶۰ میلیارد تومان برای تکمیل بیمارستان ۱۷ شهریور برازجان، ۲۰۰ میلیارد تومان برای جاده نمازگاه – ارم – بوشکان، ۱۳۰ میلیارد تومان برای احداث مخزن و خط انتقال آب ارغون (بخش بوشکان)، ۲۰۰ میلیارد تومان برای احداث سد دهرود، ۷۵ میلیارد تومان برای تکمیل شبکه آبیاری نوین در سعدآباد و آبپخش و شبانکاره، ۵۰ میلیارد تومان برای تکمیل مجتمع های فرهنگی آبپخش و سعدآباد و شبانکاره، ۴۰ میلیارد تومان برای تکمیل پل درودگاه، ۱۶۰ میلیارد تومان برای اصلاح نقاط حادثه‌خیز استان، ۹۰ میلیارد تومان برای تکمیل مخازن ذخیره و خطوط انتقال آب و… اگرچه مصوبات می‌توانست بهتر باشد و بنده موارد دیگری را نیز قبل و پس از سفر پیشنهاد کرده بودم اما توجه خاص دوستان به نظرات و مطالبات مردم جای تشکر دارد.
گفت وگو با با رئیس سازمان شهرداری ها در مورد تخصیص ماشین آلات
معمولاً هر شنبه‌ای که تهران باشم در جلسه کارشناسی طرح‌ها و لوایح شرکت می‌کنم. با رئیس سازمان شهرداری‌ها در مورد تخصیص ماشین‌آلات به شهرداری‌ها و دهیاری‌های دشتستان گفتگو کردم، قرار شد که در جلسه ای به تفصیل بررسی کنیم.
با وزارت میراث فرهنگی، معاون اقتصادی استاندار، آب منطقه‌ای، فراجا و وزارت راه در مورد مشکلات مردم تماس داشتم.
در ابتدای صبح روز یکشنبه (۲۸ خرداد) آقای نیکبخت گزینه پیشنهادی وزارت جهاد کشاورزی برنامه‌های خود را در کمیسیون اصل نود ارائه کرد. دقایقی صحبت کردم و ضمن تایید برنامه‌های وزیر پیشنهادی، از او درخواست کردم که اگر وزیر شد اولاً جلوی تصمیمات خلق‌الساعه، احساسی و غیرکارشناسی که منجر به نابودی کشاورزان و کشاورزی می‌شود را در وزارت جهاد بگیرد ثانیاً کشاورزان هم خود بخشی از مردم هستند و در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری مشارکت داده شوند و به اسم تنظیم بازار ذبح نشوند.
درخواست نماینده دشتستان از رئیس جمهور
در صحن علنی بالاخره رئیس‌جمهور لایحه برنامه هفتم توسعه کشور را تقدیم مجلس کرد. پس از سخنان آقای رئیسی نزد او رفتم و درخواست کردم که دستور دهند تا مطالبات گندم‌کاران هر چه زودتر پرداخت شود.
بعد از ظهر انتخابات هیئت رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی برگزار شد. در ادامه معاون سیاسی وزیر امور خارجه گزارشی از آخرین تحولات این حوزه ارائه و سیاست‌های مدنظر را بیان کرد. به او گفتم که با برخی از سفرای غرب‌زده به جایی نمی‌رسید.
در جلسه با اعضای شورای روستای خون مسائل این روستا را بررسی و پیگیری کردم. با تعدادی از نخبگان استان هم جلسه دیگری داشتم. همچنان پیگیر سرمایه‌گذاری هلدینگ خلیج فارس در دشتستان هستم.
برخی مشکلات مردم و شهرستان را از وزارت بهداشت، وزارت نفت، وزارت ورزش و قرارگاه خاتم پیگیری کردم.
وزارت ورزش از ضعیف‌ترین دستگاه‌های دولت است
جلسه علنی روز دوشنبه (۲۹ خرداد) مجلس ماهیت نظارتی داشت. ابتدا سئوال نماینده شیراز از وزیر ورزش در مورد تحول در ورزش مطرح و سپس به رای گذاشته شد، در نهایت وزیر کارت زرد گرفت، بنده هم رای منفی به وزیر دادم چرا که معتقدم وزارت ورزش از ضعیف‌ترین دستگاه‌های دولت بوده و وزیر موفق نبوده است.
علت مخالفت با استیضاح وزیر کشور
دستور کار بعدی بررسی وضعیت دارو و تجهیزات پزشکی بود. امروز نطق داشتم، تعدادی از نمایندگان به سراغم آمدند و درخواست کردند که در نطق خود علیه اقدام اخیر معاون وزیر کشور (منع مدیران در همراهی با نمایندگان) موضع بگیرم، جواب منفی دادم چرا که اگر چه بنده از ابتدا با وزیر کشور مخالف بودم و مخالفت خود را نیز ابراز داشتم اما هم اکنون معتقدم که وزیر کشور نباید به خاطر بخش‌نامه پرحاشیه معاون خود استیضاح شود چون اولاً استیضاح‌ها و کارهای واجب‌تری در مجلس داریم و این مورد اولویت کشور نیست ثانیاً برای استیضاح وزیر کشور دلایل و اشکالات مهم‌تری وجود دارد نه این مواردی که اکنون مطرح می‌شود لذا استیضاح وزیر کشور را امضا نکردم اگرچه خود از منتقدترین نمایندگان نسبت به او هستم.
برخی نمایندگان اقدام معاون وزیر کشور را توهین به مجلس و شأن نمایندگان دانستند گفتم که شأن و جایگاه نمایندگی وابسته به مردم است و مدیران اجرایی نقش خاصی در آن ندارند، اگر نماینده مردم بوده و باشیم جای نگرانی ندارد، اینکه نماینده باید تا روز آخر به وظایف خود عمل کند حرف درستی است اما اولین متولی حرمت نمایندگی خود نماینده است، کسی نمی‌تواند مانع انجام وظیفه نمایندگی شود چون «مجلس در راس امور است» لکن لازم است که نمایندگان مراقب باشند که در سال انتخابات بگونه‌ای عمل نکنند که شائبه‌ای به وجود بیاید.
بعد از جلسه علنی مجلس راهی نمایشگاه اگروفود (نمایشگاه صنایع کشاورزی، مواد غذایی، ماشین آلات و صنایع وابسته) در محل دائمی نمایشگاه‌ها شدم و از غرفه‌های دشتستان و صنایع غذایی دشتستان بازدید کردم، کار تولیدکنندگان دشتستانی و بوشهری ستودنی بود، با وجود مشکلات فراوان در خط مقدم جنگ اقتصادی مبارزه می‌کنند.
دیدار با دبیر شورای عالی امنیت ملی
در حین بازدید فرصتی شد تا در غرفه‌ها از مسائل و مشکلات تولید کنندگان غذایی استان و دشتستان مطلع شوم. پس از بازدید راهی شورای عالی امنیت ملی شدم و در جلسه مشترک اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با دبیر جدید شورای عالی امنیت ملی شرکت کردم.
دقایقی با وی در مورد لزوم اهتمام ویژه شورا به جنگ نرم دشمنان و تغییر ساختار شعام متناسب با تهدیدات علیه کشور صحبت کردم، همچنین در مورد اعتراضات کارگری در برخی نقاط و نیز لزوم تدبیر در پرونده فساد بزرگ کرسنت نکاتی گفتم.
گزارشی از سفر به ۴ کشور عربی
به مجلس آمدم و به نامه‌های وارده رسیدگی کردم. شب عازم فرودگاه مهرآباد شدم و به همراه وزیر امور خارجه راهی دوحه قطر شدیم. در مسیر با وزیر در مورد عمده مسائل سیاست خارجی و تحولات اخیر گفتگو کردم.
صبح روز سه‌شنبه (۳۰ خرداد) به همراه وزیر امور خارجه با آقای شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر در دفتر کارش در دیوان امیری دوحه ملاقات کردیم. امیر قطر گرم و صمیمانه برخورد کرد، شوخ‌طبع بود. او را فردی علاقه‌مند به ایران و صلح‌جو دیدم، وقتی متوجه شد که نماینده استان بوشهر در مجلس هستم ذوق کرد، بنادر استان را می‌شناخت و بر توسعه روابط دوجانبه تاکید کرد، اشاره کرد که فرزندانش به تیم ملی فوتبال ایران علاقه‌مند هستند و بازی‌های ایران را دنبال می‌کنند. مشخص بود که به ورزش علاقه زیادی دارد شبکه تلویزیونی الجزیره ورزشی در اتاقش روشن بود، تعدادی تفنگ و شمشیر و عکس اجدادش به همراه تصویر بزرگی از عقاب به عنوان نماد قطر در اتاقش جانمایی شده بود و آیه‌الکرسی را در سقف اتاقش حکاکی کرده بودند.
یک موضوع مهم جلسه احداث تونل از قطر به ایران بود که از طرف ما اعلام آمادگی شد، آنها را در این کلان‌پروژه جدی دیدم، این تونل قطر را از بن‌بست درمی‌آورد و به یکی از بنادر استان بوشهر وصل خواهد کرد.
جلسه بعدی با شیخ محمد بن عبدالرحمن آل ثانی نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر بود. مسائل امنیت دریایی، توسعه ارتباطات تجاری و تقویت حمل و نقل دریایی و… موضوع جلسه بود. قرار شد که در آینده نزدیک کمیسیون مشترک ایران و قطر در جزیره کیش برگزار شود.
بنده دو درخواست در مورد آزادی تعدادی از ایرانیان بازداشت‌شده و تسهیل در ترخیص کالاهای ایرانی در گمرک قطر مطرح کردم. قول مساعد داده و اعلام کرد که برای تسهیل در امور تجار ایرانی و نیز تقویت تجارت دریایی با بندر دیر برنامه دارند.
ناهار مهمان نخست‌وزیر قطر بودیم و بعد از آن راهی مسقط پایتخت عمان شدیم. از فرودگاه به منزل آقای سید بدر بن حمد البوسعیدی وزیر امور خارجه سلطنت عمان رفتیم. مذاکرات غیررسمی انجام شد و شام مهمان او بودیم. آخر شب در سفارت ایران با آقای محمد عبدالسلام مذاکره‌کننده ارشد دولت نجات ملی یمن ملاقات کردیم، بشدت شیفته ایران و عاشق شهید حاج قاسم سلیمانی بود، شهید سلیمانی الگویشان بود.
تاکید کردم که در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس مباحث یمن را دنبال می کنیم و در کنارشان هستیم. گشایش‌هایی در روابط یمن و سعودی آغاز شده اما تا نقطه مطلوب فاصله زیادی هست.
صبح چهارشنبه (۳۱ خرداد) با ارتشبد سلطان بن محمد النعمانی وزیر مکتب سلطانی عمان و از بلندپایه‌ترین مقامات این کشور ملاقات کردیم، در جهان عرب عمانی‌ها نزدیک‌ترین دیدگاه‌ها و البته همراهی را با ایران دارند، توضیحاتی در مورد مسائل مابین کشورمان و چند دولت دیگر و نیز در مورد مسائل یمن، امنیت منطقه و… دادند، از برقراری رابطه ما با سعودی خرسند بودند.
ارتشبد النعمانی سن بنده را پرسید و از اینکه من در این سن و سال نماینده مجلس ایران هستم تعجب کرد، گفتم از من جوان‌تر هم در مجلس هست. در کاخ سلطنتی عمان نخل‌هایی که هر کدام شناسنامه خاص خود را داشتند به چشم می‌خورد همچون خنیزی، هلالی عمان، خصاب، شهل، نغال، حنضل، جبری، خلاص ، فرض و هلالی مکران. در ادامه به وزارت خارجه عمان رفتیم و در جلسه با وزیر خارجه عمان جزئیات توافقات اخیر روسای دو کشور بررسی شد، بیشتر مباحث اقتصادی و پیرامون قراردادهای بین دو کشور بود، به نظرم آینده روابط ایران و عمان بهتر از امروز خواهد بود، هم‌اکنون بیش از ۱۵ هزار ایرانی در عمان به فعالیت مشغول هستند که می‌تواند افزایش یابد. بعد از مذاکره رهسپار فرودگاه شدیم و پس از ۱۳۰ دقیقه پرواز به فرودگاه امیری کویت رسیدیم.
وزیر خارجه کویت در فرودگاه از هیات ایرانی استقبال کرد، بلافاصله به دیوان امیری کویت رفتیم و با آقای احمد نواف الاحمد الصباح نخست‌وزیر کویت ملاقات کردیم، آقای امیرعبداللهیان پیشنهاد مجمع گفتگو و همکاری‌های منطقه‌ای را مطرح کرد و آنها استقبال کردند.
نخست‌وزیر کویت به روابط دیرینه دو کشور و حضور بیش از ۳۰ هزار ایرانی در کویت اشاره کرد و بر افزایش روابط تجاری تاکید کرد. برنامه بعدی نشست با اعضای انجمن دوستی ایران و کویت بود، ظاهراً اغلب ایرانی‌الاصل و البته بشدت دوستدار ایران هستند، خیلی به ایران علاقه داشتند، فارسی را دست‌وپا شکسته بلد بودند، شهرهای ایران را می‌شناختند و به دنبال توسعه روابط بودند، همگی از نخبگان تحصیل‌کرده کویت بودند، جلسه شیرینی بود، وقتی یک غیرایرانی آن هم در خارج از ایران به ایران ابراز علاقه می‌کند مسرت‌بخش است.
برنامه پایانی در کویت مذاکره با وزیر خارجه این کشور در وزارت خارجه کویت بود که به شام ختم شد. شیخ سالم عبدالله الجابر الصباح خاطره‌ای از زمان حمله صدام به کویت گفت و وزیر خارجه ما با زیرکی حمایت ایران از کویت در آن جنگ را یادآوری کرد.
بنده هم به عنوان رئیس گروه دوستی پارلمانی دو کشور در مورد ویزا برای تجار، بازرگانان و شاغلان ایرانی و نیز تسهیل در واردات کالاهای ایرانی و نیز آمادگی برای افزایش میزان آن نکاتی را گفتم و توضیح دادم که بخشی از واردات کویت از جنوب ایران و استان‌های جنوبی تامین می‌شود و برای افزایش آن آمادگی داریم.
کاردار سفارت هم نکات بنده را تایید کرد، طرف کویتی نیز از افزایش مبادلات و فعال شدن دیپلماسی پارلمانی استقبال کرد. شام مهمان وزیر خارجه کویت بودیم. دقایقی از سفارت کشورمان در کویت بازدید کردیم، به گفته کاردار سفارت (هم‌اکنون سفیر در کویت نداریم) ۱۷ هزار ویزا در سه ماهه اول امسال به اتباع کویتی برای سفر به ایران داده شده که اغلب برای مقاصد زیارتی بوده است جالب اینکه در حال حاضر ۱۶۰۰ دانش‌آموز در مدرسه ایرانیان در کویت تحصیل می‌کنند، مدیر آنها در مراجعه به بنده مشکلاتی را مطرح کرد که قرار شد پیگیری کنیم.
وزیر خارجه کویت برای بدرقه هم به فرودگاه آمده بود. پس از ۸۰ دقیقه پرواز به امارات رسیدیم و با استقبال وزیر مشاور در امور خارجه وارد فرودگاه ابوظبی شدیم.
اسکان و استقرار تا اذان صبح طول کشید و ساعتی پس از اذان استراحت کردیم. اولین دستور کار اولین روز تابستان (اول تیر) ملاقات با شیخ محمد بن زاید رئیس دولت امارات متحده عربی و شخص اول این کشور بود. شیخ به گرمی استقبال کرد، او تاکید داشت که امارات دوست حقیقی ایران است، از «دوستی خاص» خود با پوتین رئیس‌جمهور روسیه گفت و تصریح کرد که در جنگ اوکراین مواضعش به ایران نزدیک است.
بن زاید معتقد بود که ریشه تحریم‌ها علیه ایران به دوره اوباما برمی‌گردد اما تلویحاً اشاره کرد که تلاش کرده تا تحت تأثیر تحریم قرار نگیرد.
وقتی وزیر امور خارجه ما از حضور صهیونیست‌ها در منطقه ابراز نگرانی کرد، صراحتاً گفت که اجازه نمی‌دهد که صهیونیست‌ها امنیت منطقه را بهم بزنند. رئیس امارات شعار «نه شرق، نه غرب، نه شمال، نه جنوب» داد و گفت که با همه تعامل می‌کنیم و در رابطه با ایران تحت تاثیر دیگران قرار نمی‌گیریم.
در مورد روابط اقتصادی با ایران به‌روز بود و آمار ۳۰ میلیارد دلاری را ارائه و تاکید کرد که می‌تواند به ۱۰۰ میلیارد دلار برسد، راغب بود که از ظرفیت‌های هسته‌ای ایران بهره ببرد.
شیخ امارات را برای افزایش ارتباط با ایران مشتاق دیدم، او منتظر سفر آقای رئیسی به امارات بود، گفتم که منتظر دیدار شما در تهران هستیم. پس از ملاقات با بن زاید به وزارت امور خارجه امارات رفتیم و پس از جلسه‌ای کوتاه در ناهار کاری با آقای شیخ عبدالله بن زاید وزیر خارجه این کشور مسائل دوجانبه بررسی شد.
موافقت‌نامه‌هایی در گذشته بوده که اجرایی نشده (همچون حمل و نقل و استرداد محکومان) که بنا شد دو طرف اجرایی شدن آن را پیگیری کنند. مسائلی هم در ارتباط با کمیسیون مشترک، موسسات ایرانی فعال در امارات همچون مدارس و بیمارستان و باشگاه ایرانیان، تردد لنج‌های ایرانی، ویزا و… مطرح و در اغلب موارد توافق شد.
بعد از اتمام مذاکره راهی دوبی و کنسولگری ایران در این شهر شدیم. در جلسه با کارکنان کنسولگری مشکلات این مرکز و نیز ایرانیان مقیم بررسی شد، کنسولگری دوبی از فعال‌ترین نمایندگی های ایران در خارج است.
در امارات حدود ۵۰۰ هزار ایرانی زندگی می کنند که حدود ۵ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، سرمایه این افراد حدود ۳۰۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود، به نظرم لازم است که بگونه‌ای طراحی و برنامه‌ریزی کنیم که بخشی از آن وارد کشور شود و در داخل سرمایه‌گذاری شود.
مسائل ما در امارات زیاد است و شاید هیچ کشوری همچون امارات میزبان نمایندگی‌های موسسات و نهادهای ایرانی از جمله بانک‌ها، شرکت‌های هواپیمایی، کشتیرانی، مدارس، باشگاه، بیمارستان، شرکت نفت، دانشگاه آزاد و دولتی نباشد، غالب اینها هم در دوبی فعال هستند.
طبیعتاً مسائل ما هم در آنجا بیش از دیگر جاهاست. شب به باشگاه ایرانیان رفتیم و جلسه‌ای با مدیران مراکز ایرانی در امارات داشتیم و نظرات و مشکلات ایشان را شنیدیم. برای حل مشکلات ایشان با استفاده از ظرفیت مجلس و کمیسیون امنیت ملی اعلام آمادگی کردم.
تعدادی از ایشان مراجعه کردند، قرار گذاشتیم که در تهران پیگیری کنیم. آخر شب عازم تهران شدیم و بامداد جمعه (دوم تیر) به تهران رسیدیم. عمده وقتم در روز جمعه در مطالعه لایحه برنامه هفتم توسعه گذشت. از امارات با آقای آقازاده معاون شرکت آب و فاضلاب کشور که به دعوت حقیر به دشتستان سفر کرده بود تماس گرفتم و تشکر کردم، در ملاقات یک ماه پیش با مدیرعامل آبفای کشور قرار گذاشتیم که در این تاریخ از دشتستان بازدید کنند اما به علت سفر نتوانستم همراهی کنم.
دو نکته درباره سفر به چهار کشور عربی: اول اینکه این سفر با هدف تحقق پیشنهاد ج.ا ایران مبنی بر تشکیل مجمع گفتگو و همکاری‌های منطقه‌ای و رایزنی در این خصوص مابین کشورهای حوزه خلیج فارس و نیز توسعه روابط دوجانبه بود که تا حدود بسیاری محقق شد. البته مسائل دیگری همچون یمن، جنگ اوکراین، افغانستان، سودان، روابط با عربستان، مذاکرات با غرب، خنثی‌سازی تحریم‌ها و… هم مورد بحث قرار گرفت، (طبیعتاً برخی مباحث دارای طبقه‌بندی بوده و قابلیت نشر ندارد).
دوم اینکه این سفر ماهیت توریستی و تفریحی نداشت، حتی یک دقیقه آن هم به گشت و گذار یا خرید و بازدید نگذشت، سفری کاملاً کاری و فشرده با استراحت حداقلی. بنده هم از طرف مجلس و کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی و به دعوت وزارت امور خارجه در سفر حضور داشتم. ان‌شاءالله آثار آن در آینده هویدا شود.
